Week 14: Laatste werkweek, voetbal en SKYDIVEN!
Blijf op de hoogte en volg Suzanne
29 Juni 2014 | Verenigde Staten, Ardmore
Lieve iedereen,
Ik probeer het beter te gaan doen, dus hier alweer het volgende verslag. Ik heb nog even te gaan, maar ik doe mijn best!
Deze wk was vrij rustig, veel toeleven naar mijn vakantieweek ;-). De kids zaten in biblecamp, dus 's ochtends de kids rond 8.30 afzetten en ze rond 11.30 weer ophalen. Ze vonden het heerlijk! Maandag speelde Nederland Chili, en stieken tijdens werk af en toe de score gecheckt. Wel leuk, want Michael is ook helemaal gel van voetbal, en houdt alle wedstrijden bij, dus als ik iets wil weten kan ik bij hem terecht! De kids zijn nu dus allemaal hele dagen thuis, dus veel naar speeltuinen en met de buren spelen. Woensdag hadden we een curious George party in de bieb, een bekend aapje uit de kinderboeken en inmiddels natuurlijk ook op tv. De kids vonden het geweldig, ze kregen stickers, tattoos en wat bladen mee, dus die waren in de wolken. Ze lazen ook het boek voor, het was heel leuk gedaan. Veel onweer en regen vandaag.
Donderdag zat ik met sienna op de bank en ze viel zo tegen me aan in slaap. Dat doet ze nooit, dus even voelen en jawel, lekker temperatuurtje. Dus vroeg naar bed voor haar middagdutje. Verder dus thuisgebleven en Sienna lekker veel laten slapen. ' s Avonds met Stephanie mee naar haar clustermeeting, want ze gingen naar een Phillies game, met vuurwerk voor the 4th of July. Stephanie reed en we hadden prima plekken, compleet aan de andere kant van het stadion van waar we de eerste keer zaten. Helaas duurde het en duurde het maar langer ( ze stonden steeds gelijk en hadden extra innings modig) en Stephanie moet met de auto weer om 12 uur thuis zijn. Het was inmiddels half 11 en nog geen vuurwerk gezien. Meer en meer mensen gingen naar huis, en uiteindelijk zijn we rond 11 uur ook opgestaan. We hebben beneden nog een tijdje gekeken en gewacht en om 11 uur moesten we toch echt weg. Toen Stephanie mij thuis afzetten rind kwart voor 12 waren ze nog aan het spelen. Dat was in ieder geval beter dan wanneer het toch vuurwerktijd was als je 5 minuten weg bent, maar toch balen. Nouja.
Vrijdag laatste werkdagje, en lekker kort, want ze gingen rond 1 uur al weg! Ik haalde ze op bij kamp, waar we een picknick lunch hadden, en thuis gingen ze vrij snel daarna weg. Dikke knuffels aan de kids, even uitzwaaien en toen: vakantie!! Die avond nog even een bikini gekocht in de uitverkoop. Ook alle formulieren voor skydiven geprint en ingevuld (voornamlijk dat je ze niet zal/kan aangklagen in welk geval dan ook). Want zaterdag was het dan zover!
Ik haalde Stephanie 's ochtends op, want die was zo lief om met me mee te gaan en ook foto's te maken. Het was zo'n 40 minuutjes rijden, maar best een leuke route. Daar aangekomen boven alle formulieren laten checken en een filmpje moeten kijken waarin wordt uitgelegd wat er allemaal mis kon gaan (wat je op dat moment natuurlijk ook echt wil horen...), maar ok hoe gaaf het is. Daarna beneden wachten, en wachten, en wachten. We waren er om 10 uur en rond 12 uur/half 1 was het dan zover. Ik werd in een harnasje gehesem en er werden wat houdingen doorgegeven. En toen in het vliegtuigje met nog wat andere zenuwachtige mensen en de relaxte instructeurs. Daar werden we aan elkaar geklikt en kwam het ineens dichterbij nog steeds niet bang ofzo, maar wel kriebels. Spannend!
Op een gegeven moment waren we op de juste hoogte en de eerste twee sprongen eruit. Wij waren aan de beurt na een reminder over alle houdingen en wanneer welke moest. We gingen naar de opening en toen ik op de rand stond en naar beneden keek dacht ik toch eventjes oeps. Ik ga nu gewoon springen... En toen sprongen we en het was fantastisch. Prachtig uitzicht, koud, waaierig, en gewoon geweldig gevoel. En toen kwam de parachute en gingen we rustiger zweven in plaats van vallen. Dat was het moment dat je echt kan genieten van het uitzicht, en mijn instructeur wees alle mooie plekken aan en vertelde wat alles was. Op een gegevn moment kreeg ik de 1 minuut waarschuwing, we gingen bijna landen en wat leek alles klein! Toen ik beneden zat en iedereen zag landen was dat allemaal superhoog, nu we zweefden leek het ineens heel laag. En daar gingen we dan, na een paar keer voor de lol gingen spinnen. Prima landing, niks op je kont landen, wij landden mooi met twee voetem op de grond. Na een high five en het opruimen van de parachute liep ik met een grote grijns weer terug naar Stephanie. Die grijns was de eerste paar uur niet van mijn gezicht te krijgen. Ook even iedereen geupdate dat ik het had overleefd, en mijn moeder het nu even na het feit verteld, zodat ze achteraf een hartaanval kon krijgen. We hebben de rest van de middag lekker samen doorgebracht bij Stephanie, heel gezellig.
Zondag met Stephanie en Marianne naar Philadelphia voor Nederland-Mexico in een Irish pub. Flor had me gevraagd want zij wilde de wedstrijd graag zien omdat zij uit Mexico komt. Friendly rivalry dus. Veel Nederlanders, maar meer Mexicanen. Luidruchtige mexicanen. En niet altijd even sportief... Maar hé, wij wonnen ;-). Daarna met Stephanie en Marianne nog even wat gaan eten en rondlopen. Wel bijtijds naar huis, want ik ging morgenvroeg vliegen!
En dat horen jullie in het volgende verhaal!
Heel veel liefs en bedankt voor het lezen!
Xx Suus
Ik probeer het beter te gaan doen, dus hier alweer het volgende verslag. Ik heb nog even te gaan, maar ik doe mijn best!
Deze wk was vrij rustig, veel toeleven naar mijn vakantieweek ;-). De kids zaten in biblecamp, dus 's ochtends de kids rond 8.30 afzetten en ze rond 11.30 weer ophalen. Ze vonden het heerlijk! Maandag speelde Nederland Chili, en stieken tijdens werk af en toe de score gecheckt. Wel leuk, want Michael is ook helemaal gel van voetbal, en houdt alle wedstrijden bij, dus als ik iets wil weten kan ik bij hem terecht! De kids zijn nu dus allemaal hele dagen thuis, dus veel naar speeltuinen en met de buren spelen. Woensdag hadden we een curious George party in de bieb, een bekend aapje uit de kinderboeken en inmiddels natuurlijk ook op tv. De kids vonden het geweldig, ze kregen stickers, tattoos en wat bladen mee, dus die waren in de wolken. Ze lazen ook het boek voor, het was heel leuk gedaan. Veel onweer en regen vandaag.
Donderdag zat ik met sienna op de bank en ze viel zo tegen me aan in slaap. Dat doet ze nooit, dus even voelen en jawel, lekker temperatuurtje. Dus vroeg naar bed voor haar middagdutje. Verder dus thuisgebleven en Sienna lekker veel laten slapen. ' s Avonds met Stephanie mee naar haar clustermeeting, want ze gingen naar een Phillies game, met vuurwerk voor the 4th of July. Stephanie reed en we hadden prima plekken, compleet aan de andere kant van het stadion van waar we de eerste keer zaten. Helaas duurde het en duurde het maar langer ( ze stonden steeds gelijk en hadden extra innings modig) en Stephanie moet met de auto weer om 12 uur thuis zijn. Het was inmiddels half 11 en nog geen vuurwerk gezien. Meer en meer mensen gingen naar huis, en uiteindelijk zijn we rond 11 uur ook opgestaan. We hebben beneden nog een tijdje gekeken en gewacht en om 11 uur moesten we toch echt weg. Toen Stephanie mij thuis afzetten rind kwart voor 12 waren ze nog aan het spelen. Dat was in ieder geval beter dan wanneer het toch vuurwerktijd was als je 5 minuten weg bent, maar toch balen. Nouja.
Vrijdag laatste werkdagje, en lekker kort, want ze gingen rond 1 uur al weg! Ik haalde ze op bij kamp, waar we een picknick lunch hadden, en thuis gingen ze vrij snel daarna weg. Dikke knuffels aan de kids, even uitzwaaien en toen: vakantie!! Die avond nog even een bikini gekocht in de uitverkoop. Ook alle formulieren voor skydiven geprint en ingevuld (voornamlijk dat je ze niet zal/kan aangklagen in welk geval dan ook). Want zaterdag was het dan zover!
Ik haalde Stephanie 's ochtends op, want die was zo lief om met me mee te gaan en ook foto's te maken. Het was zo'n 40 minuutjes rijden, maar best een leuke route. Daar aangekomen boven alle formulieren laten checken en een filmpje moeten kijken waarin wordt uitgelegd wat er allemaal mis kon gaan (wat je op dat moment natuurlijk ook echt wil horen...), maar ok hoe gaaf het is. Daarna beneden wachten, en wachten, en wachten. We waren er om 10 uur en rond 12 uur/half 1 was het dan zover. Ik werd in een harnasje gehesem en er werden wat houdingen doorgegeven. En toen in het vliegtuigje met nog wat andere zenuwachtige mensen en de relaxte instructeurs. Daar werden we aan elkaar geklikt en kwam het ineens dichterbij nog steeds niet bang ofzo, maar wel kriebels. Spannend!
Op een gegeven moment waren we op de juste hoogte en de eerste twee sprongen eruit. Wij waren aan de beurt na een reminder over alle houdingen en wanneer welke moest. We gingen naar de opening en toen ik op de rand stond en naar beneden keek dacht ik toch eventjes oeps. Ik ga nu gewoon springen... En toen sprongen we en het was fantastisch. Prachtig uitzicht, koud, waaierig, en gewoon geweldig gevoel. En toen kwam de parachute en gingen we rustiger zweven in plaats van vallen. Dat was het moment dat je echt kan genieten van het uitzicht, en mijn instructeur wees alle mooie plekken aan en vertelde wat alles was. Op een gegevn moment kreeg ik de 1 minuut waarschuwing, we gingen bijna landen en wat leek alles klein! Toen ik beneden zat en iedereen zag landen was dat allemaal superhoog, nu we zweefden leek het ineens heel laag. En daar gingen we dan, na een paar keer voor de lol gingen spinnen. Prima landing, niks op je kont landen, wij landden mooi met twee voetem op de grond. Na een high five en het opruimen van de parachute liep ik met een grote grijns weer terug naar Stephanie. Die grijns was de eerste paar uur niet van mijn gezicht te krijgen. Ook even iedereen geupdate dat ik het had overleefd, en mijn moeder het nu even na het feit verteld, zodat ze achteraf een hartaanval kon krijgen. We hebben de rest van de middag lekker samen doorgebracht bij Stephanie, heel gezellig.
Zondag met Stephanie en Marianne naar Philadelphia voor Nederland-Mexico in een Irish pub. Flor had me gevraagd want zij wilde de wedstrijd graag zien omdat zij uit Mexico komt. Friendly rivalry dus. Veel Nederlanders, maar meer Mexicanen. Luidruchtige mexicanen. En niet altijd even sportief... Maar hé, wij wonnen ;-). Daarna met Stephanie en Marianne nog even wat gaan eten en rondlopen. Wel bijtijds naar huis, want ik ging morgenvroeg vliegen!
En dat horen jullie in het volgende verhaal!
Heel veel liefs en bedankt voor het lezen!
Xx Suus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
